De bedoeling van mijn blog was vooral de mensen om mij heen op de hoogte houden van mijn proces met betere en mindere dagen, maar helaas zijn het vooral veel mindere dagen. En omdat mijn energie zo laag is dacht ik dat het een goed idee zou zijn om het op te schrijven en het gelezen kan worden ipv mijn verhaal vaak te herhalen omdat iedereen zo lief en attent vraagt hoe het met me gaat.
Maar het constant schrijven kost steeds meer energie. Ik ben na 141 weken gestopt met het wekelijks schrijven van een Sprankje BerenBezieling, omdat het me teveel energie kost. Ik ben gestopt met twitter, heb linkedin in een stille hoek gezet en overweeg facebook eraf te gooien en heb mijn telefoon al ‘gedetoxt’ wat betreft social media kanalen.
Dus vooral veel detox, al maanden, alleen niet meer alleen in voeding en met mijn lijf, en op werk gerelateerd gebied, maar ook met spullen in mijn huis en op social media.
Heel fijn en ook het gevoel van meer naar binnen keren, letterlijk, bevalt goed, want ook live sociale contacten lukken vaak niet, maar zo nu en dan ook even het kleine tikje van eenzaamheid.
Maar ik blijf positief! Ik ben nog steeds overtuigd dat ik ga genezen en ook al doet mijn hoofd ook steeds vaker niet 100% mee, ik blijf zonnig en in overgave.
Afgelopen weken heb ik veel nieuwe klachten erbij gekregen. Een doof linker oor, een zeer gevoelige huid en kan geen sieraden meer verdragen, de pootjes van mijn bril doen pijn bij mijn oren en ik heb mijn bril steeds meer nodig, rugpijn, hele heftige hoofdpijn, linker arm en linker been zijn vanaf het begin al pijnlijk, maar die is met vlagen veel erger, handen en vingers zijn pijnlijk net als voeten en tenen en vooral mijn pijnlijke schouders en die nek… Mijn nek is sommige dagen niet te verdragen. Op die dagen lig ik in bed en kan ik vrijwel niets.
Maar goed, het is zoals het is en ondertussen doe ik mijn best om te helen.
Vandaag een nieuwe spannende stap in dit helingsproces. Ik wil graag blijven wandelen en lopen, want daar word ik blij en rustig van, maar de dagen dat dat niet lekker gaat komen steeds meer voor.
Dus vandaag is de wandelstok binnengekomen. Ik ben er echt heel blij mee, maar durf er nog niet mee naar buiten, want dan is het echt. Hier in huis is het grappig en willen ze eigenlijk allemaal een wandelstok, want daar kan je op leunen, kunstjes mee doen en gebruiken als zwaard 🙂
Maar buiten is andere koek, dus om mezelf een zetje te geven, hier een foto van mij, gemaakt door mijn lieve zoon, met mijn nieuwe beste vriend voor de mindere dagen. Een yogajuffie met een niet functionerend lijf en wandelstok……. 😉
Blog 